Wydaje się, że istotę, genezę i funkcję wspólnoty neokatechumenatu w kilku zwięzłych słowach dobrze wyraził były przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski – abp Józef Michalik, który o naszej drodze życia mówił tak: (...) jest to nowa forma przeżywania katolicyzmu odwołująca się do doświadczenia pierwszych chrześcijan. Jest to radykalna, misyjna, odważna próba realizowania Ewangelii w życiu współczesnym. To droga pogłębienia własnej wiary, dobra zarówno dla wyrafinowanych intelektualistów, jak i dla zwykłych ludzi. (…) Muszę powiedzieć, że jestem pełen uznania i podziwu dla apostolskiego ducha ludzi neokatechumenatu. Najbardziej wymownym świadectwem trafności ich drogi jest wierność nauczaniu Kościoła, umiejętność przekazywania wiary w rodzinie następnym pokoleniom, otwartość na nowe życie oraz duch misji.

      Kim zatem jesteśmy?

    Droga Neokatechumenalna [tak nazywamy formację prowadzącą do dojrzałej wiary osoby już ochrzczone, ale potrzebujące ponownego odkrycia mocy daru swojego chrztu, a także osoby jeszcze nieochrzczone] narodziła się w 1962 r. w madryckich barakach Palomeras altas. Młody, utalentowany hiszpański malarz – Kiko Arguello – po doświadczeniu kryzysu egzystencjalnego, postanowił porzucić karierę artystyczną i zamieszkać wraz z biedakami w slumsach. Wkrótce dołączyła do niego Carmen Hernández, absolwentka chemii i wychowanka Instytutu Misioneras de Cristo Jesús. Żyjąc wśród ubogich zaczęli głosić im Ewangelię Jezusa Chrystusa. Początkowo ich przepowiadanie rodziło słabe i nieporadne owoce. Powodem tego były trudności wynikające z faktu przepowiadania Ewangelii ludziom bez kultury i żadnego wykształcenia. W niedługim czasie okazało się jednak, że cierpliwie głoszona przez nich Ewangelia, która zaczęła konkretyzować się w swego rodzaju syntezę katechetyczną, opartą na trzech filarach: (1) Słowie Bożym, (2) Liturgii oraz (3) trwaniu we Wspólnocie, zaczęła dość szybko zstępować w serca ubogich i powodowała rodzenie się nowej rzeczywistości. Kiko i Carmen nagle stali się świadkami tego, jak Słowo Boga zaczyna praktycznie działać wśród ludzi biednych i moralnie pogubionych. Ludzie slumsów nie tylko zaczęli przyjmować Słowo Boże z wielką radością, ale także zaczęli zmieniać swoje życie – złodzieje przestawali kraść, w rodzinach zaczęła na nowo kwitnąć miłość, mężczyźni zaczęli szukać pracy, aby utrzymać żonę i dzieci – głoszone im Słowo Boże jakby ich egzorcyzmowało. To wszystko prowadziło także do narodzenia się Wspólnoty trwającej na modlitwie oraz do zdumiewającej Liturgii, która stała się odpowiedzią na Bożą miłość świadomych swej grzeszności ludzi. Przez tę Liturgię, błogosławili oni Pana, który na nich wejrzał i okazał im tak wielkie miłosierdzie. W ten sposób, w okresie trzech lat ewangelizatorzy madryckich slumsów dostrzegli pojawienie się drogi prowadzącej do powolnego i organicznego dojrzewania wiary, jakby rodzaj katechumenatu, który powoli tworzył Kościół, realizował braterską wspólnotę, wywoływał miłość w wymiarze zdumiewającym wszystkich, gdyż była to miłość do nieprzyjaciół, miłość w wymiarze krzyża.

     Na prośbę biskupa Madrytu Casimiro Morsillo i z pomocą kilku kapłanów, to doświadczenie – odkrywania chrześcijaństwa i istoty chrztu poprzez Słowo Boże, liturgię i wspólnotę – zainicjowane zostało w kilku hiszpańskich parafiach. W 1968 r. Kiko i Carmen razem z księdzem Francesco Cuppini zapoczątkowali Drogę także poza Hiszpanią – w rzymskiej parafii pw. Męczenników Kanadyjskich. Dzisiaj Droga jest już obecna niemal we wszystkich krajach, na wszystkich kontynentach, z tysiącami wspólnot, z diecezjalnymi seminariami misyjnymi Redemptoris Mater oraz z licznymi inicjatywami ewangelizacyjnymi i misyjnymi.

   Do Polski Droga dotarła dzięki jezuicie o. Alfredowi Cholewińskiemu, który studiując w Rzymie wziął udział w katechezach początkowych. W 1975 roku powstała pierwsza wspólnota neokatechumenalna w Polsce, przy kościele rektoralnym Ojców Jezuitów na ul. Królewskiej w Lublinie. W 2001 roku istniało w Polsce 790 wspólnot w 350 parafiach, znajdujących się w 35 diecezjach. Dziś naszych wspólnot jest już o wiele więcej.

  W naszej parafii Bożego Ciała istnieje 5 wspólnot neokatechumenalnych, które spotykają się regularnie dwa razy w tygodniu – na celebracji Słowa Bożego oraz na niedzielnej Eucharystii, odprawianej w sobotni wieczór, po pierwszych nieszporach niedzieli.

    Dla każdego członka wspólnoty neokatechumenalnej Droga zaczyna się katechezami, głoszonymi w parafii przez ekipę katechistów, których zaprasza proboszcz. Na końcu ludzie w nich uczestniczący – w różnym wieku i z najróżniejszych środowisk – podejmują decyzję o rozpoczęciu drogi prowadzącej do wiary dojrzałej. Tak powstaje nowa wspólnota neokatechumenalna.