Poniedziałek, 29 Grudnia

Pierwszy list św. Jana 2,3-11.

Najmilsi: Po tym zaś poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania.
Kto mówi: «Znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy.
Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.
Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którą posłyszeliście.
A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w nas, ponieważ ciemności ustępują, a jaśnieje już prawdziwa światłość.
Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności.
Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć.
Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd idzie, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.

Księga Psalmów 96(95),1-2a.2b-3.5b-6.

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Pan stworzył niebiosa,
przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i blask w Jego przybytku.

Ewangelia wg św. Łukasza 2,22-35.

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu.
Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu».
Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim.
Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,
on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą –
a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Św. Ignacy Antiocheński

Dzisiaj zaczynam być uczniem. Niech żadne stworzenie, widzialne lub niewidzialne, nie przeszkadza mi w dołączeniu do Jezusa Chrystusa. Nawet jeśli przytłaczają mnie najokrutniejsze męki, ja pragnę jedynie dotrzeć do Jezusa Chrystusa. Cóż mi po słodyczach tego świata i mocarstwach ziemi? Piękniej jest umrzeć dla Chrystusa Jezusa niż panować aż po krańce wszechświata. To Jego szukam – umarł za nas; Jego pragnę – dla nas zmartwychwstał.
Moje narodziny się zbliżają. Pozwólcie mi ogarnąć najczystsze światło. Kiedy mi się to uda, będę człowiekiem. Zgódźcie się, że naśladuję mękę mojego Boga. Moje ziemskie pragnienie zostało ukrzyżowane, nie ma już we mnie ognia, by miłować materię, ale „woda żywa” (J 7,38), która szmerze i szumi w moim sercu: „Chodź do Ojca”. Nie mogę już delektować się nietrwałym pokarmem lub słodyczami tego życia. Pragnę chleba Bożego, ciała Jezusa Chrystusa, syna Dawida, a za napój chcę Jego krwi, która jest nieskazitelną miłością.