Poniedziałek, 1 Grudnia

Księga Izajasza 4,2-6.

W owym dniu odrośl Pana stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela.
I będzie tak: Ktokolwiek pozostał żywy na Syjonie i kto się ostał w Jeruzalem, każdy będzie nazwany świętym i wpisany do Księgi Życia w Jeruzalem.
Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną w Jeruzalem oczyści powiewem sądu i podmuchem pożogi,
wtedy Pan przyjdzie spocząć na całej przestrzeni góry Syjon i na tych, którzy się tam zgromadzą, we dnie jako obłok z dymu, w nocy jako olśniewający płomień ognia. Albowiem nad wszystkim chwała Pańska będzie osłoną
i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą.

Księga Psalmów 122(121),1-2.4-5.6-7.8-9.

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: «Pokój z tobą!»
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

Ewangelia wg św. Mateusza 8,5-11.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go,
mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi».
Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go».
Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.
Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” — a idzie; drugiemu: „Przyjdź!” — a przychodzi; a słudze: „Zrób to!” — a robi».
Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary.
Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim».

Św. Bernard z Clairvaux

Pewnego dnia Pan będzie musiał przyjść, aby odnowić siły naszego ciała, jak powiedział apostoł Paweł: „Jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała” (Flp 3,20-21). […]
Bóg zastępów, Pan mocy, Król chwały przybędzie z nieba, aby osobiście przekształcić nasze ciała i uczynić je podobnymi do swego ciała chwalebnego. Co za chwała, co za radość, kiedy Stworzyciel świata, który ukrył się pod jakże pokorną postacią, kiedy przyszedł nas odkupić, pojawi się całkowicie w swojej chwale i swoim majestacie, widoczny dla wszystkich, żeby uwielbić nasze nędzne ciała! Kto sobie wówczas przypomni uniżenie Jego pierwszego przyjścia, kiedy ujrzymy Go, zstępującego w jasności, poprzedzonego zastępami aniołów, którzy wydobędą nasze ciała z prochu, przy dźwięku trąby, aby następnie zanieść je przed Chrystusa? (1Tes 4,16nn). […]
Niech nasza dusza zatem się rozraduje, a nasze ciało spocznie w nadziei, oczekując naszego Zbawiciela i Pana, Jezusa Chrystusa, który przemieni je, aby stało się podobne do Jego chwalebnego ciała. Prorok napisał: „Jeśli moja dusza Cię pragnie, to o ileż moje ciało Cię pożąda!” (Ps 63,2 Wlg) Dusza tego proroka pragnęła z całych sił pierwszego przyjścia Zbawiciela, który miał ją odkupić, ale jego ciało przywołuje jeszcze mocniej to ostatnie przyjście, kiedy zostanie uwielbione. Wtedy wszystkie nasze pragnienia zostaną spełnione: cała ziemia będzie napełniona majestatem Bożym. Oby miłosierdzie Boże poprowadziło nas do tej chwały, do tego szczęścia, do tego pokoju, który przekracza wszystko, co można sobie wyobrazić (Flp 4,7), a nasz Pan, Jezus Chrystus, nie dopuścił, żeby nasze żarliwe oczekiwanie na Zbawiciela doznało rozczarowania.