Sobota, 21 Września

List do Efezjan 4,1-7.11-13.

Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani,
z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.
Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.
Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.
On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami,
aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego,
aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Księga Psalmów 19(18),2-3.4-5.

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy wiadomość przekazuje.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.

Ewangelia wg św. Mateusza 9,9-13.

Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.
Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»
On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

Św. Jan Maria Vianney

Pierwszym sposobem na wytrwanie na drodze, która prowadzi do nieba, to wierność łasce, którą Bóg nam daje i korzystanie z niej. Wszyscy święci zasłużyli na swoje szczęście dzięki wierności w podążaniu za podszeptami Ducha Świętego, a potępienie mogą przypisać swoje nieszczęście pogardzie, jaka Mu okazali. Już tylko ten przykład wystarczy, abyśmy poczuli cenę i potrzebę bycia wiernym Duchowi.
Ale skąd możemy wiedzieć, czy jesteśmy tym, czego chce od nas łaska, czy też stawiamy jej opór? Jeśli nie wiecie, posłuchajcie mnie przez chwilę, a dowiecie się najważniejszej rzeczy. Po pierwsze, powiedziałbym, że łaska jest myślą, która sprawia, że odczuwamy potrzebę unikania zła i czynienia dobra. […] Święci zostali uświęceni tylko dzięki ich wielkiej uwadze, aby podążać za wszystkimi dobrymi natchnieniami, które dobry Bóg im zesłał, a potępieni wpadli do piekła tylko dlatego, że nimi gardzili. […]
Widzimy w Ewangelii, że wszystkie nawrócenia, których dokonał Jezus Chrystus w ciągu swojego życia, opierały się na wytrwałości. Jak nawrócił się święty Mateusz? Wiemy, że Jezus Chrystus, widząc go w komorze celnej, powiedział mu, aby poszedł za Nim, a on poszedł, ale to, co zapewnia nas, że jego nawrócenie było prawdziwe, to fakt, że nie powrócił tam, że nie popełnił więcej niesprawiedliwości. Kiedy zaczął naśladować Jezusa Chrystusa, już Go nie opuścił. Wytrwałość w łasce i wyrzeczenie się grzechu na zawsze były pewnymi znakami jego nawrócenia.